‘Wat heeft dat er nou mee te maken?’ vraagt hij. De irritatie druipt eraf. Hij kijkt me een beetje boos aan. ‘Dus het ligt aan mij dat die klant niet betaalt? En daar moet ik mijn agenda op aanpassen? Lekker zeg!’
Parijs
Ontwerper is hij, al 15 jaar. De laatste tijd merkt hij dat zijn klanten slechter betalen. Dit levert én geen geld op én zorgt voor irritatie. Zijn bedrijf doet het prima, maar als meerdere klanten slechter betalen voelt hij dat wel. Zijn eigen rekeningen moet hij wel tijdig betalen. ‘Wat denken ze, dat ik gratis leef?’
Ik wacht rustig af. Op dit moment komt er toch niets bij hem binnen. Hij tiert nog even door en valt dan met een diepe zucht stil. ‘Ik wil zo graag in de herfstvakantie met mijn kinderen naar Parijs. Daar heb ik hun moeder ontmoet. We zijn niet meer bij elkaar, maar dat doet niks af aan de schoonheid van de stad. Maar zonder geld kan ik niet gaan,’ zegt hij.
Niet-betaalde facturen
Ik vraag hem hoe zijn proces eruitziet. Wie doet de administratie? En wie zorgt voor het debiteurenbeheer? Het blijkt dat hij dat zelf doet. Na een mislukte samenwerking in de beginjaren van zijn bedrijf vertrouwt hij geen boekhouder meer. ‘En hoe gaat dat?’ vraag ik, ‘lukt het om alles netjes bij te houden en op te volgen?’ Hij zegt dat het hem niet lukt. Elke maand ziet hij er als een berg tegenop en de laatste periode had hij niet voldoende tijd om de openstaande debiteuren op te volgen. Met als gevolg dat hij nu tegen een aantal niet-betaalde facturen aankijkt.
‘Ja,’ zegt hij, ‘ik weet wel wat je bedoelt. Als ik het niet doe, doet niemand het. In zoverre ligt het dus aan mij. Ik moet zorgen voor een fatsoenlijk debiteurenbeheer. Dus daar ga ik tijd voor inplannen. Al blijf ik van mening dat ze gewoon moeten betalen zonder dat ik ze achter de vodden aan moet zitten!’
