Het is alweer drie maanden geleden dat ik over energieverspilling schreef. Energieverspilling omdat ik er zo lang over had gedaan om te starten bij sportschool bij mij in de buurt.
https://www.linkedin.com/posts/jenkasten-energieverspilling
In de tussentijd heb ik veel reacties gekregen omdat ik ben gaan trainen. En opmerkelijk vaak valt het woord volhouden.
‘Wat goed dat je het al zolang volhoudt.’
‘Hoelang ga je dit nog volhouden?’
‘Knap hoor, ik zou het zelf niet lang volhouden.’
Gebakken peren
Vroeger dacht ik ook zo, je moet gewoon volhouden. En dat lukte dan niet. Volhouden is namelijk ontzettend vermoeiend. Vermoeiender dan het trainen zelf. Ik heb nagedacht waarom dat zo is.
Ik vind dat volhouden belooft dat het einde in zicht is. Nog even volhouden, en dan ben je klaar. Nog even volhouden, en dan hoef je dit niet meer te doen. Met de meeste activiteiten ben je echter nooit klaar. En dan zit je met de gebakken peren als je dat op volhouden doet.
Dus? Het gaat niet om volhouden. Het gaat om doen. Ik heb de beslissing genomen om te gaan trainen en nu doe ik dat. Ik denk daar niet meer over na. Dus, ‘ik train’ in plaats van ‘ik houd mijn training vol’. Want dan zou het snel afgelopen zijn bij mij.
