Onze vriend is 81 jaar. Hij is energiek, heeft humor en houdt van een biertje. De biertjes blijven wel beperkt tot de vrijdagmiddag. We zitten in het café, lekker ouderwets gezellig met de kleedjes op tafel en de kachel aan.
Wachten
‘Sta ik in de meubelzaak voor een nieuwe bank,’ begint hij, ‘zegt die jongeman dat de levertijd dik drie maanden is. Nou, laat dan maar zitten zei ik. Dan kan ik wel dood en begraven zijn.’ Hij grijnst. ‘Ja dat is toch zo. Op mijn leeftijd heb je het allemaal wel een keer gezien en heb je geen zin meer in wachten.’
Mijn zus en ik genieten van zijn gezelschap. Altijd lachen, leuke anekdotes en af en toe een serieuze opmerking. ‘Jullie moeten nog even meiden, dus maak er wat van.’ Hij draait zich om naar de kastelein: ‘Op die bitterballen kan ik ook niet zo lang wachten, zijn ze al warm?’
Water
Hij vervolgt: ‘Ik heb van alles gedaan in mijn leven. Op de vrachtwagen gezeten. Ik heb een horecaboot gehad. Feestjes bij feestjes georganiseerd. Tijdens een feest was op een gegeven moment het water op. Nou, toen heb ik me even omgedraaid en wat water uit het kanaal geschept.’ Een daverende lach volgt. ‘Tegenwoordig kan dat niet meer.’
Dan op serieuzere toon: ‘Blijf ondernemen meiden, er is genoeg werk voor degene die wil. Jullie doen leuke dingen. De tijd is aan jullie en geloof mij, die vliegt voorbij. Ik ben 81 jaar, hoe kan dat nou? Gelukkig heb ik een goede gezondheid. Dus mijn les is, het leven is te kort om te gaan zitten treuren of om lui te zijn.’
‘Proost!’
