‘Het is toch bizar’, zegt mijn klant.
Hij is zzp’er. Gestructureerde vent, hij is een jaar of 30 en af en toe onzeker over de toekomst. Heeft mij ingeschakeld om een paar stappen te zetten met zijn bedrijf. Hij wil graag een medewerker in dienst nemen. Handig voor de stapel werk die er ligt en het lijkt hem ook wel gezellig.
Vrijmibo
De afgelopen jaren had hij plannen. Een medewerker aannemen, betere werkplek huren en meer gezelligheid. Maar toen sloeg de twijfel toe? Kan dat wel? Kan ik dat wel? En hoe regel ik dat dan? Uit angst ondernam hij geen actie. Zijn bedrijf groeide en hij werd drukker. En drukker, tot het niet leuk meer was. En eenzamer. Hij miste het om te ouwehoeren met een collega. Een vrijmibo in je eentje voelt toch wat verlaten.
Meer dan een jaar geleden zat hij onder de kerstboom. Hoe verder? Het werk groeide hem boven het hoofd. Hij was ongelukkig en dacht aan loondienst. De schrik sloeg hem om het hart. Via via kwam hij bij mij terecht.
In stukjes hakken
‘Ja’, zegt hij, ‘weet je nog toen ik bij je kwam? Toen zijn we mijn dromen en plannen gaan opschrijven. Alles wat ik wilde, maar waar ik niks mee deed. En nu heb ik een deel van mijn plannen gewoon uitgevoerd!’
Hij wil graag weten wat nu precies is wat hem tot die uitvoering heeft gebracht. Ik vertel hem dat het opschrijven van je plannen, hoe vaag ook, de eerste stap van de uitvoering zijn. Je hersens gaan ermee aan de slag. ‘Natuurlijk hebben we je plannen doorgenomen, wat zijn de mogelijkheden om ze te realiseren? Wat heb je daarvoor nodig? En zo nog een aantal vragen. We hebben de verschillende stappen in de tijd uitgezet. En jij bent gaan doen’, zeg ik tegen hem. Dat is alles. Overzicht creëren, in stukjes hakken en doen.
