En toen was het stil. ‘Nee, dat wil ik niet hoor,’ zegt hij.
Hij is een zorgprofessional. Hij heeft een eigen praktijk en die loopt goed. Zijn dagen zijn gevuld, zijn cliënten zijn blij. Dus is hij ook blij.
‘Ik ben af en toe een beetje druk en dan kom ik niet overal aan toe. Ik wil wel van alles en dat lukt niet,’ verzucht hij. Van alles is in zijn geval onderzoeken waar hij naar toe wil met zijn bedrijf. Hij heeft inmiddels de vijftig aangetikt. Het is niet de eerste ondernemer van die leeftijd die dat soort vragen stelt. Ik spreek ze vaker.
‘Moet ik dan een plan maken?’ vraagt hij. ‘Je kan beginnen met eerst je gedachten eens te ordenen. Hoe kijk je naar de toekomst? Wat wil je en wat is mogelijk? Ik help je onderzoeken en een plan maken,’ zeg ik.
Eng
Dat is nogal wat. Nadenken over je toekomst. Zeker als je je beseft dat je ouder wordt. Hij zucht. Ik vraag hem wat hij denkt. ‘Ik voel me gewoon oud en het liefst heb ik het niet over de toekomst. Want dat is eng.’
‘Dus je steekt je kop in het zand en ziet wel waar het schip strandt. Tot de dag komt dat je wilt stoppen met werken. Geen plan, geen overdracht. Je cliënten moeten het maar uitzoeken,’ zeg ik.
En toen was het stil. ‘Nee, dat wil ik niet hoor,’ zegt hij. ‘Ik kan mijn cliënten niet zomaar laten vallen. Wanneer gaan we beginnen?’
