Je hebt met je compagnon jullie wensen op papier gezet en ziet jullie al in het nieuwe kantoor zitten. Wat ook kan, je hebt eindelijk een RI&E laten uitvoeren. Of, samen met je team heb je eind vorig jaar plannen gemaakt voor dit jaar. Keurig benoemd en vastgelegd. Voorzien van een wie, wat en wanneer. Fantastisch! Toch?
Anderhalf jaar
Ik zit bij een klant. Hij was helemaal blij met zijn teamsessie. Eindelijk hadden ze samen tijd gevonden om een middagje te brainstormen. Welke losse zaken en eindjes hebben we nog liggen? Hij vertelde dat hun klant altijd voor gaat. Altijd in de zin van áltijd. Zelfs factureren loopt vertraging op. Zo dol zijn ze op hun klanten. Nu zegt hij: ‘Dat was anderhalf jaar geleden. Ik was blij, eindelijk hadden we een to do lijst met onze plannen gemaakt. Eindelijk zou ik van het zeurende stemmetje in mijn hoofd afkomen. En, wat denk je? Er is helemaal niets gebeurd. Niets!’
Weggooien
Teleurgesteld is hij. Hij vraagt zich af wat hij fout heeft gedaan. En hoe het nu verder moet met de to do lijst. ‘Ik heb zin om die lijst gewoon weg te gooien, laat maar zitten. We zijn er niet toe in staat om dat op te volgen. Ik heb er geen aandacht voor, dus dat kan ik dan ook niet van het team verwachten. Toch wil ik dat het team goed kan werken. En dat we aan de brancheverplichtingen voldoen. Maar nu heb ik nog steeds last van dat stemmetje in mijn hoofd.’
Doeners
Als sparringpartner spreek ik veel ondernemers. Wat me opvalt is het volgende. Wat niet urgent is, komt in het beste geval op een lijstje terecht. De werkplekken moet geüpdatet worden, de punten uit de RI&E zijn blijven liggen en het kantoor is ook maar half ingericht. Ondernemers zijn echte doeners. Maar doen? Ho maar. Of ze doen vooral de urgente klusjes. Zodat het zeurende stemmetje in je achterhoofd zich even stilhoudt.
Als Oplosheld kan ik je ook daarbij helpen. We sparren en lossen je praktische zaken op. En dat stemmetje? Nooit meer gehoord.
