‘Jen, iedereen doet maar wat. Soms kan ik het niet aanzien,’ aldus een kennis van me. Hij vervolgt: ’Inmiddels ben ik gepensioneerd en redelijk droog achter de oren. Vertel mij eens waarom mensen het zo lastig vinden om advies in te winnen.’
Groentje
Met alles waar je mee begint, ben je in het begin een groentje. Stel je voor dat je een nieuwe functie hebt binnen het bedrijf waar je al werkt. Dan nog begin je opnieuw. Waarschijnlijk ken je je collega’s, maar de precieze inhoud van je functie is je nog niet duidelijk. De eerste periode word je begeleid en lees je je in. Je doet eens wat fout, loopt tegen een muur en zo groei je in je nieuwe werk. Je collega’s vangen je op en helpen je vooruit.
Buiten
Ben je eigenaar en sta je voor veranderingen in je bedrijf dan is dit proces niet wezenlijk anders. Het grote verschil is dat je geen collega’s hebt die je opvangen en begeleiden. Als ondernemer ben je alles tegelijk. Wat ik hoor, is: ‘Ach, het loopt wel los, misschien haal ik er wel iemand bij, het is maar tijdelijk.’ En ondertussen pruts je maar wat aan en kom je geen steek verder.
Binnen de muren van je bedrijf ga je de oplossing niet vinden. Wie stelt jou de vervelende vragen? Wie spiegelt jou? Wie helpt je uit je cirkelredenering?
Buiten vind je adviseurs en sparringpartners. Is het gek om iemand in te huren om advies te vragen? ‘Nee,’ zegt ik tegen mijn kennis, ‘gek is het niet. Alleen voelt het voor veel ondernemers als falen. Schaamte speelt een rol. Of er bestaat twijfel of het wel iets oplevert. En mensen hebben geen zin in kritische vragen.’
‘Ja,’ schaterlacht mijn kennis, ‘en dan moet je daar nog voor betalen ook!’ Hoofdschuddend vervolgt hij: ‘Nee, wanneer lekker in je eigen denkcirkeltje blijft ronddwalen, kom je zeker niet vooruit.’
