‘Vroeger deed ik alles voor iedereen. Een klant is een klant, dacht ik. En geld is geld,’ aldus de websitebouwer. Ze kijkt terug op 7 jaar ondernemen en constateert een gat. Een gat tussen wat zij wil en wat ze doet.
Hij verzucht: ‘Wat moet ik nu doen? Ik heb onderzocht welke klanten ik heb. Welk soort klant levert mij hoeveel omzet op? Ik zie dat ik nog een grote groep oudere, kleine particuliere klanten heb. Ze kosten mij relatief veel tijd en de omzet stelt niks voor. Moet ik hen dan zomaar aan de kant zetten? Hun aangiftes moeten ook gedaan worden.’
Plicht
Twee voorbeelden van ondernemers die worstelen met hun klantbediening. Je wilde iedereen helpen, net zoals de websitebouwer, maar nu niet meer. Zij beleeft geen plezier meer aan klanten die websites met complete webwinkel willen. Liever werkt ze voor stichtingen en verenigingen die informatie verstrekken aan hun leden.
De fiscalist ziet het als zijn plicht om particulieren te helpen in het oerwoud dat belastingaangifte heet. Hij verdient er nauwelijks iets aan. Zijn tijd kan hij ook beter gebruiken. Voor alle MKB-ondernemers die ook zijn klanten zijn. Leukere casussen en meer omzet.
Gierend gek
Het valt te prijzen dat je als ondernemer je klanten zo goed mogelijk wil helpen. Maar wat als je eigen plezier ver te zoeken is? Juist als ondernemer heb je keuze. Het is belangrijk, ook voor jouw klant, dat je je senang voelt in je werk. Niet gierend-gek-elke-dag-is-een-feestje, wel een lekker-aan-het-werk-gevoel.
Hoe ga je hier nu mee om? De makkelijkste weg is om gefaseerd afscheid te nemen van de klanten die je niet meer wilt hebben. Je neemt domweg geen nieuwe klanten in die categorie meer aan. Dus de websitebouwer zegt nee tegen klanten die een website met webwinkel willen. En ja tegen de verenigingen en stichtingen.
Voor de fiscalist geldt dit ook. Daarnaast zullen zijn klanten overlijden. Hij kan een collega-fiscalist zoeken om deze groep over te dragen. Of om van klantenportefeuille te ruilen. Samenwerken is ook een optie. Gedeelde smart is immers halve smart. ‘Een harde nee kan altijd nog,’ zeg ik tegen hem.
